Buiten blijft het zondag

Het seizoen van de rode vruchten loopt stilaan op zijn einde als we op een donderdagnamiddag aanbellen bij Rita Vrancken. Toch claimen de
rode vruchten al snel een centrale plaats in ons gesprek. In april 2013 werd Rita getroffen door het Guillain-Barré Syndroom (GBS), een zeldzame auto-immuunziekte. In minder dan 48 uur tijd kon ze niet meer bewegen, zelfstandig ademen, praten of slikken ... Drie maanden lang kreeg Rita intensieve zorgen, daarna verbleef ze vier maanden in een revalidatiecentrum.

“De frambozen staan symbool voor het verlangen en de hoop die ik koesterde toen ik sondevoeding kreeg”, vertelt Rita. “Ik verlangde zo naar frambozen en aardbeien omdat ik wist dat ze in mijn tuin groeiden. Ik wou terug naar huis, het fruit en mijn verlangen achterna. Eens terug thuis en aan het schrijven, koos ik ervoor om de delen ‘Bloed’ en ‘Zweet’ te laten volgen door ‘Frambozen’. Ik wou niet eindigen met iets triestigs, ik wou eindigen met iets positiefs. Ik vond dat een belangrijke boodschap voor mijn zoon aan wie ik mijn boek heb opgedragen. Ik wou hem en de andere lezers duidelijk maken dat bloed en zweet verrassend genoeg soms ook frambozen kunnen opbrengen.”