Getuigenis Lisa, 17 jaar – maart 2019
Tijdens de laatste examenperiode van 2018 kon ik mijn ogen niet meer openhouden als ik terug thuis kwam van mijn examens, ik ging meteen slapen en studeerde bijna niet meer. Ik slaagde nipt voor mijn 4de middelbaar en 3 dagen na mijn rapport lag ik al in het ziekenhuis. Ik was eerst al naar de huisdokter gegaan maar ik kreeg gewoon medicatie voor lage bloeddruk mee toen ik aangaf dat ik tintelingen in mijn handen had. Ik werd op maandag 2 juli meteen opgenomen in het ziekenhuis. Wat eerst een observatie van 4 dagen zou zijn werd 3 weken. Door een simpele infectie met CMV (kusjesziekte) is mijn immuunsysteem mijn zenuwen beginnen aanvallen. Toen ik opgenomen werd kon ik mijn bovenbenen en bovenarmen al niet meer bewegen, ik kon niet meer schrijven, mezelf niet meer aankleden en mijn eten niet meer zelf snijden. Ik ben een heel onafhankelijk persoon en om op dat moment zo afhankelijk te zijn was een echte hel. Altijd als je opgenomen wordt vragen ze of je graag naar een psycholoog wordt doorverwezen. Eigenwijs zei ik neen maar ik had het eigenlijk wel echt nodig. Elke avond zat ik te huilen in mijn bed, bang dat heel mijn carrière over was. Ondertussen ben ik redelijk goed gerevalideerd. Ik ben van fotografie naar gezondheids- en welzijnswetenschappen overgestapt, fiets elke dag naar school en ben van plan om geneeskunde te studeren.
Deze ervaring heeft mij als persoon zeker veranderd, op een heel positieve manier. Ik sta goed in mijn schoenen en bekijk de wereld met een lach. Ik heb enkel nog last van vermoeidheid maar dat houdt mij zeker niet tegen!